ഇരുണ്ട പുതുപ്രദേശങ്ങളിലൂടെ
ഒറ്റയ്ക്കു തികട്ടുന്ന ആധി
പുറകോട്ടു തള്ളുന്നൊരിടനാഴി
ഭയത്തിന്റെ ചുമരു പറ്റിച്ചേരലുകളില്
കണ്ണു തുളയ്ക്കുന്ന വെളിച്ചം
വെളിപ്പെടലുകള്
മറവികളില് ആണി കയറുന്ന
പതിഞ്ഞ ശബ്ദം
കൂടെ തിളച്ചു, ആറിയ വെള്ളത്തിന്റെ
തൊട്ടിലാട്ടുന്ന കനിവ്
മുകളിലേക്കു വലിക്കുന്ന മാനക്കണ്ണില്
പലമടക്കായി തൂങ്ങിനില്ക്കുന്ന
നിലയില്ലാക്കയം
ജീവനില് കയറിയ ആവിയില്
കൈപ്പൊതിയിലെ നാഗമുട്ടകള്
വഴിയില്,
ഒടുക്കം കണ്ട തെയ്യങ്ങളില്
പകച്ചൊടുങ്ങിയ തൃക്കണ്ണും
പെയ്തു തീരാതെ ജന്മം